Forum: Ginekologia - forum dla rodziny i pacjenta

Orocz tego- meżczyzne który bardzo sie ucieszy z tego faktu (jeszcze nie wie), sytuacja materialna jest na dobrym poziomie, szkola i matura za mna....





ale:

Jak mam powiedziec to rodzinie? o tej pory bylam wzorowa crka... Kiedy mama sie dowie o ciazy- nie wiem jak zareaguje...

Sama dopiero sie dowiedzialam- jestem w 6 tygodniu wiec jeszcze nie przywykłam .... I coz ja mam zrobic??

Broń Boze nie mysle o usunieciu czy cs w tym stylu, bo bardzo chce tego dzieciatka... Juz je bardzo kocham i wprost nie moge sie doczekac kiedy go przytule, ale ZUPEŁNIE nie wiem jak oznajmic rodzicom, ze beda dziadkami...............

Troche mnie to przytłacza...

Moze macie jakies sposoby o jak najskuteczniejsze zminimalizowanie tego stresu jakim bedzie taka informacja ??

Badzo prosze o rady!!

Z góry wielkie dzieki!!

To wspaniała wiadomość. Mimo, iż masz dopiero 19 lat to podjęłaś odpowiedzialną decyzję. Jeśli planujecie być ze sobą i w niedługim czasie wziąść ślub, to rodzice nie będą Wam utrudniać nieczego.

Najlepszym sposobem jest po prostu szczera rozmowa. Do niej zawsze można dołączyć malutki prezencik w postaci bucików dla dzidziusia.

Trzymam kciuki za Ciebie i przede wszystkim nie stresuj się, bo zaszkodzisz swojej kruszynce.

Daj znać jak poszło

Z tego co napisałas wynika ze myslisz dojrzale i takze jak corella uważam ze najlepszym wyjsciem bedzie szczera rozmowa. Wazne jest to że jestescie kochającą sie parą i niemacie kłopotów finansowych. Mysle ze najlepiej bedzie jak powiesz to wspolnie ze swoim mezczyzna. Napewno rodzice napoczątku beda zszokowani, ale mysle ze szybko oswoją sie z ta myslą i bede służyć wam z pomocą. Gratuluje i zycze powodzenia.

Po pierwsze moje gratulacje!



Zgadzam się z moimi poprzedniczkami, najważniejsza jest szczera rozmowa. Ważne też jest to żebyś nie czekała za długo i żyby Twoi rodzice nie dowiedzieli się od kogoś postronnego że zostaną dziadkami. Bo w tym przypadku mogą mieć do Ciebie pretensje i będą uważali że nie masz do Nich zaufania. Czym prędzej tym lepiej. W rozmowie powinien uczestniczyć Twój chłopak.

Możesz dać rodzicom w prezencie np. jakieś buciki niemowlęce albo smoczek, pomyśłów jest wiele.

Nie stresuj się bo stes zaszkodzi Tobie i przede wszystkim dziecku.

Głowa do góry i powidzenia!

Pozdrawiam!

Dzieki dziewczyny, jestescie wspaniałe !!



Chciałam powiedziec, ze za dwa tygodnie sa moje urodziny- koncze 20 lat. Tak iec z tej okazji bede miala prezent dla rodziców...

W zwiazku z tym, ze od trzech lat- miałam problemy z podwyzszona prolaktyna i lekarz oznajmil mi, ze to sie wiaze z problemami z zajsciem w ciaze, bylam niepoceszona- tym bardziej ze od zawsze marzyłam z moim mezcczyzna licznej gromadce dzieciaczków... Tym bardziej ucieszylam sie, kiedy na tescie zobaczylam 2 kreseczki... Badanie ginekologiczne potwierdziło wynik tesu...



Dzis moj mezczyzna dowie sie o tym, ze zostanie tatusiem...



Przyznam szczerze, ze od kilku miesiecy łykam kwas foliowy, bo biorac pod uwage fakt, ze moge zostac mama- jestem odpowiedzialna za zycie, które moze sie we mnie rozwijac.



Nie chciałam wiec miec pozniej wyrzutów sumienia, wiec za wczasu byłam przezorna...

No i teraz jestem spokojna, bo kilka miesiecy temu wyzbyłam sie równiez wstretnego nałgu jak palenie...

Oj jak sie rozpisalam, no ale puki co- nie mam komu o tym opowiadac



Dziekuje wam slicznie za rady i ślę gorące uściski!!

Wiadomość dla rodziców o tym, że ich ukochane dziecko przestaje być małą córeczką jest trudna, ale akceptowalna. Sama kilka miesięcy temu przeżywałam podobny dylemat - kilkuletni związek z ukochanym mężczyzną, studia w innym mieście, radość z mającego narodzić się maleństwa i strach jak przyjmie to rodzina? Na odwagę zbierałam się dobre 2 tygodnie, wciąż odkładając termin... W końcu nadszedł ten zdawałoby się nieubłagalny dzień, było ciężko, strach powodował niesamowity paraliż, wciąż kurczowo trzymałam się ręki chłopaka, myślałam, że to najgorszy dzień w moim życiu. Rodzice przyjęli wiadomość ze spokojem, myślę, że byli w szoku i rozumiem ich. Nie ukrywam, że w pewnym momencie zapadła cisza, która zdawała mi się wiecznością, później konkretna rozmowa co i jak dalej. Nie było morałów, lamentu, wyrzutów - byłam im za to ogromnie wdzięczna. Mój tato powiedział, że nie ma co roztrząsać przesłości tylko należy zastanowić się nad przyszłością i zacząć działać. Wieczorem, kiedy szłam już spać mama mocno mnie przytuliła, pocałowała i powiedziała, że cieszy się, że będzie babcią. To było dla mnie szalenie ważne.



Rodzice kochają swoje dzieci i wierz mi, zawsze im pomogą na miarę swoich możliwości. Moi rodzice bardzo nam pomogli, w ciągu miesiąca zorganizowaliliśmy ślub i wesele, kupiliśmy mieszkanie. Dalej studiuję chociaż w trybie Indywidulanej Organizacji Studiów, mieszkam z mężem i czekam na narodziny naszego dzidziusia - jestem szczęśliwa.



Strach jest duży i wiem, że jest nieunikniony. Jednak tylko głupiec niczego się nie boi. Myszko pamiętaj, że coby się nie działo to przede wszystkim jesteś dzieckiem swoich rodziców. Jako przyszła mama sama wiesz jak już teraz kochasz swoją fasolkę więc pomyśl jak bardzo muszą kochać Cię Twoi rodzice skoro jesteś z nimi już tyle lat. Będzie dobrze, w końcu nie od dziś ludzie mówią, że to wnuczki są oczkami w głowie



całuję i trzymaj się cieplutko!

- Pysio

Ja mam 21, prawie 22. Niewielka różnica. Luby zadowolony, a dziadkom kupimy koszulki "świeżo upieczona babcia".



Przyznam, że też się boję reakcji. Tylko troszkę.



Pozdrawiam.

twoja mama możę zareagować w różny sposób ale zapewniam cie jak nic ci sie nie stanie a jak dziecko sie urodzi to to twoi rodzice pokochają je tak bardzo jak swoje własne w końcu nie masz 15 lat....jesteś już dorosłą kobietą! i masz swojeżycie...pozdrawiam

ja mam 20 lat.. i wlasnie 2 semestr studiow i tez nie wiedzialam jak to powiedziec.. i jakos tak nagle sie zebralam w sobie.. kazalam mamie usiasc i po prostu jej to powiedzialam... popatrzyla na mnie i sie usmiechnela.. powiedzialam ze jak chce krzyczec to ma to zrobic teraz a ona sie usmiechala i mowila ze nie ma zamiaru i ze sie cieszy... mama powiedziala tacie i juz po wszystkim... 6 tydzien u mnie tez.. i jestem szczesliwa zrob to tak po prostu

Witaj NaTalko, mam do ciebie pytanie. Myslę że jesteś w stanie rozwiać moje wątpliwości. Wybieram sie na studia od października (dopiero zaczynam) ale chcemy również starać sie o dziecko.Ja mam jednak wątpliwości. Jeśli zajde wkrótce w ciążę to urodzę napewno przed letnia sesją i nie bede w stanie jej zdać w terminie.Czy nie wyrzucą mnie ze studiów?? W końcu to bedzie dopiero pierwszy rok....

Pozdrawiam