Reklama:

Chirurgiczne leczenie nietrzymania moczu.

Dr Przemysław Chimiczewski

Ten tekst przeczytasz w 7 min.

Chirurgiczne leczenie nietrzymania moczu.

ojoimages

Operacja

Artykuł w sposób skrótowy przedstawia rys historyczny operacyjnego leczenia nietrzymania moczu. Omawia aktualne trendy i metody nowoczesnego leczenia tego schorzenia.

Reklama:

Przełomowym krokiem było zastosowanie przez Vancaillie i Schnesslera techniki endoskopowej, będącej modyfikacją operacji sposobem Burcha. Laparoskopia redukując uraz tkanek przyczyniła się do zwiększenia komfortu pacjentek i skrócenia okresu hospitalizacji. Zabieg rozpoczyna się od wprowadzenia trokaru optycznego i dwóch pomocniczych. Otrzewna ścienna jest nacinana ponad wypełnionym pęcherzem moczowym (ok. 250 ml płynu). Preparowanie tkanek przestrzeni załonowej jest prowadzone do uzyskania dostępu do powięzi łonowo-cewkowej oraz więzadeł Coopera. Następnie fiksujemy, za pomocą siatki prolenowej i sztaplerów, powięź łonowo-cewkową i przylegającą do niej cewkę moczową do więzadeł Coopera.

Operacje pętlowe stanowią typowe metody podwieszające. Mają one na celu uniesienie kąta cewkowo-pęcherzowego przez przeprowadzoną pod nim „taśmą”. W chwili obecnej nastąpił renesans tej metody.

Stoeckel (1917) był pierwszym ginekologiem popularyzującym metodę przeprowadzenia pasm powięziowych pochodzących z przedniej ściany jamy brzusznej poza spojenie łonowe i zszywania ich ze sobą poniżej cewki moczowej. Stosował on modyfikację metod opracowanych przez Goebella (1910) i Fragenheima (1914).

Do innych technik pętlowych stosowanych w leczeniu WNM zaliczamy:

  • operację Aldridge’a,
  • Millina,
  • Pereiry,
  • Narika, 
  • Palmricha.

Przeprowadzone przez Petrusa i Ulmstena badania nad mechanizmami zapewniającymi utrzymanie moczu doprowadziły do opracowania techniki operacyjnej wspomagającej funkcje więzadeł łonowo-cewkowych taśmą z tworzywa sztucznego (1996). Obecnie dominują zabiegi TVT, IVS oraz coraz częściej najnowsza metoda TOT.

W metodzie TVT w przeciwieństwie do metody klasycznej, gdzie dla przeprowadzenia taśmy na tępo wypreparowuje się kanał, tu stosuje się specjalne długie igły. Taśmy nie trzeba przyszywać- utrzymuje się w tkankach sama.

Zabieg TVT rozpoczyna się od ułożenia pacjentki w pozycji ginekologicznej w maksymalnym zgięciu kończyn dolnych w stawach biodrowych. Pośladki powinny się znajdować na równi z brzegiem stołu operacyjnego. Dla zapewnienia lepszego dostępu wargi sromowe mniejsze mogą być rozchylone i przyszyte bocznie. Należy wprowadzić cewnik do cewki moczowej i opróżnić pęcherz moczowy. Nad spojeniem łonowym wykonujemy dwa nacięcia o długości 0,5 cm w odległości około 4 cm jedno od drugiego. Około 1 cm poniżej cewki moczowej nacinamy śluzówkę pochwy na długości około 2 cm, którą następnie odpreparowujemy na boki.

Od strony pochwy wprowadzamy kolejno dwie łukowato wygięte igły z rozpiętą pomiędzy nimi taśmą prolenową. W czasie wprowadzania igieł cewkę moczową i szyję pęcherza moczowego odsuwamy na stronę przeciwną za pomocą zgłębnika umieszczonego w cewniku Foleya. Po wprowadzeniu załonowym (tuż za spojeniem łonowym w kierunku bocznym) każdej z igieł wykonujemy cystoskopię, sprawdzając ciągłość ścian pęcherza moczowego i cewki moczowej. Dopasowanie (odpowiednie napięcie) taśmy kontrolujemy z założonym hegarem (najczęściej nr 8) w cewce moczowej i końcówką nożyczek preparacyjnych między cewką moczową a taśmą podczas próby kaszlowej. Stąd konieczny jest kontakt z pacjentką, który skłania do znieczulenia przewodowego. Następnie odcinamy wyprowadzone nad spojeniem łonowym igły wraz z taśmą, usuwając foliową koszulkę taśmy. Naciętą skórę i śluzówkę pochwy zeszywamy.

Po operacji pozostawiamy cewnik w pęcherzu moczowym na okres 2- 5 godzin. Czas operacji wynosi średnio 25 minut. Około 80% pacjentek zostaje całkowicie wyleczonych, a u około 10% operowanych następuje wyraźna poprawa. Do najczęstszych powikłań pooperacyjnych należy zaliczyć retencję moczu, wystąpienie infekcji dróg moczowych oraz perforację pęcherza moczowego i cewki moczowej, rzadko krwawienie śródbrzusze.

fot. panthermedia

Najnowszą metodę z użyciem przezzasłonowej podcewkowej taśmy (TOT) zaczynamy w identycznym ułożeniu pacjentki i podobnym dwucentymetrowym podcewkowym nacięciem pochwy. Rozwarstwiamy tkanki w kierunkach bocznych, aż do wewnętrznej powierzchni gałęzi kulszowo-łonowych, przy użyciu zakrzywionych nożyczek na tępo- „techniką popychania i rozszerzania”.

POWIĄZANE DYSKUSJE NA FORUM Z KATEGORII Inne tematy

gość
Deflagyn
Stosuję żel już dwa miesiące. Tak jak u niektórych osobow śluz czasem ma kolor różowy. Ostatnio po misiaczce w okolicach dni płodnych w śluzie była krew dość spora ilość i na następny dzień już wszyt...
gość
Hsv
Witam mam pytanie. Robiłem ostatnie badanie na hsv2 był to wymaz z cewki moczowej. Zastanawiam się czy z cewki moczowej wyjdzie hsv2 czy to trzeba z miejsc gdzie występują objawy. Ale właśnie Pani co...
gość
Piekąca i lekko swędząca zmiana skórna
Witam, piszę do Państwa z prośbą o pomoc. Od jakiegoś czasu zauważyłem swędzenie w okolicy odbytu które zebrało się na sile. Oprócz świądu nie ma żadnego bólu przy wypróżnianiu ani także dyskomfortu ...
gość
Krostki na prąciu
Witam wie może ktoś co to moze byc, jakby krostki na prąciu czasami mam wrażenie że są białe. Myślałem że po goleniu może ale sam nie wiem
gość
Upławy, pieczenie pochwy i sromu
Od miesiąca zmagam się z objawami takimi jak świąd, pieczenie miejsc intymnych( pochwy i sromu), ból przy oddawaniu moczu oraz od tygodnia występują u mnie upławy. Takie jak na załączonym zdjęciu. Po...
gość
Infekcja
Hej. Pod koniec lutego dostałam antybiotyk i niestety pojawiła się infekcja intymna mimo przyjmowania probiotyku . Zastosowałam clotrimazol i iladian . Przeszło pi kilku dniach . Od tygodnia jednak z...
Reklama:
Reklama: