Operacje wewnątrzmaciczne wymagają odpowiedniego przygotowania. Przed kwalifikacją do zabiegu konieczna jest bardzo dokładna i precyzyjna diagnostyka zarówno matki jak i płodu. Wykonuje się badania ultrasonograficzne oceniające ogólny dobrostan płodu jak również określające rodzaj i położenie wady, która będzie operowana. Konieczna jest również kardiotokografia oceniająca prawidłowość czynności serca płodu jak również stan napięcia mięśnia macicy. Konieczne jest także przeprowadzenie badań genetycznych w celu wykluczenia aberracji chromosomalnych będących przeciwwskazaniem do otwartej chirurgii płodu. Niestety nie wszystkie wady nadają się do chirurgicznej interwencji wewnątrzmacicznej. Przeciwwskazaniami są między innymi, wspomniane aberracje chromosomalne płodu, obciążony wywiad położniczy matki lub też istnieją inne przeciwwskazania ze strony matki lub płodu do przeprowadzenia zabiegu.

Po operacjach, pacjentki muszą być pod bardzo ścisłym nadzorem lekarskim. Niezbędne jest przyjmowanie leków hamujących czynność skurczową macicy w celu ograniczenia ryzyka wystąpienia przedwczesnej akcji skurczowej i porodu przedwczesnego. Wykonywane są również regularne badania analityczne krwi matki jak również ultrasonografia płodu. Badanie ultrasonograficzne metodą Dopplera pozwala na dokładną ocenę dobrostanu płodu. Ośrodek, w którym dokonuje się takich operacji musi być wyposażony w odpowiedni specjalistyczny sprzęt najwyższej jakości jak również posiadać zespół lekarzy specjalistów z odpowiednim przeszkoleniem i przygotowaniem. Każda ciężarna zakwalifikowana do operacji płodu musi być dokładnie poinformowana o możliwościach wystąpienia powikłań pooperacyjnych, ryzyku, jakie niesie ona dla matki i płodu jak również korzyściach, jakie może przynieść wewnątrzmaciczna korekta danej wady.

Wewnątrzmaciczna korekta wad płodu jest zabiegiem wymagającym ścisłej współpracy lekarzy wielu specjalności. Konieczna jest współpraca zespołu ginekologów, wykonujących cięcie cesarskie, w trakcie którego wyjmuje się ciężarną macicę, chirurgów dziecięcych, którzy wykonują operacje na płodzie, jak również neonatologów, psychologów i wielu innych specjalistów. Niezmiernie ważną rolę odgrywa również zespół anestezjologów, których zadaniem jest podawanie odpowiednich leków znieczulających, które jednocześnie hamują czynność skurczową macicy. Czuwają oni nie tylko nad prawidłowym znieczuleniem zarówno matki jak i płodu, ale również nad ograniczeniem ryzyka wystąpienia przedwczesnej akcji skurczowej macicy. Znieczulenie do płodu dociera poprzez łożysko, ale w niektórych przypadkach leki przeciwbólowe podawane są również bezpośrednio do płodu. Współpraca wielospecjalistycznego zespołu pozwala na to, by zabiegi przebiegały sprawnie, ograniczały do minimum ryzyko niepowodzeń, były coraz bardziej bezpieczne zarówno dla matki jak i dla płodu.

Chirurgicznej operacji na płodzie można dokonać poprzez tzw. wewnątrzmaciczną chirurgię otwartą lub też endoskopową. Wybór metody uzależniony jest od rodzaju operowanej wady. Otwarta chirurgia płodu wymaga wytoczenia macicy z płodem na brzuch matki a następnie przeprowadzenia operacji na płodzie. Operacje endoskopowe są zabiegami znacznie mniej inwazyjnymi. Wymagają one jedynie trzech niewielkich nacięć macicy niezbędnych do wprowadzenia kamery oraz mikronarzędzi, za pomocą których przeprowadza się operację obserwując pole operacyjne na monitorze.

Ten rodzaj zabiegów wykorzystuje się najczęściej do leczenia wad serca u płodu. Serce płodu jest bardzo niewielkich rozmiarów, zabiegi te wymagają więc ogromnej precyzji lekarzy operujących. W przypadku przepukliny oponowo-rdzeniowej podczas operacji dokonuje się częściowego odciągnięcia płynu owodniowego, który na czas operacji przechowuje się w specjalnie do tego celu przeznaczonych pojemnikach, a po zabiegu wtłacza się go ponownie do worka owodniowego lub uzupełnia roztworem soli fizjologicznej.