Ból podczas porodu przyspiesza przemianę materii, czynność serca oraz wentylację, wpływając niekorzystnie na rodzącą oraz dziecko.
Wskazaniem do tego rodzaju znieczulenia są:
- ból (względne);
- życzenie rodzącej (względne);
- wskazania medyczne;
- powikłania ciąży i wskazania położnicze.
Przeciwwskazania:
- brak zgody pacjentki;
- brak współpracy z pacjentką;
- zaburzenia krzepnięcia krwi;
- liczba płytek krwi poniżej 100 000 w ml. krwi;
- niektóre choroby i wady serca;
- niektóre choroby ośrodkowego układu nerwowego.
Znieczulenie zewnątrzoponowe zaburza poród poprzez 3 mechanizmy:
- spadek napięcia mięśni miednicy co opóźnia i zwalnia rotację główki;
- spadek napięcia tłoczni brzusznej upośladzający mechanizm parcia;
- osłabienie odruchu Fergussona - polegającego na zwiększeniu wydzielania endogennej oksytocyny pod wpływem rozciągania przepony miedniczej.
Znieczulenie podpajęczynówkowe
Ma zastosowanie przy cięciu cesarskim. Znieczulenie wykonywane jest przy pomocy bardzo cienkiej igły. Lekarz anestezjolog wprowadza ją pomiędzy kręgami w przestrzeń podpajenczynówkową, igła wprowadzana jest około 1-2 mm głębiej niż przy znieczuleniu zewnątrzoponowym.
fot. pantherstock
Zaletami tej techniki jest:
- technika szybka, pewna identyfikacja przestrzeni podpajenczynówkowej;
- podany lek jest w małej dawce minimalizując niebezpieczeństwo dla matki i dziecka;
- dobre zwiotczenie mięśni w obszarze znieczulenia;
- pacjentka jest przez cały czas przytomna, przez około 4 godziny od zabiegu nie odczuwa się bólu;
- kobieta zaraz po porodzie może zobaczyć swoje dziecko;
- takie znieczulenie jest metodą pewną, zawsze po podaniu leku uzyskuje się efekt przeciwbólowy.
Objawami niepożądanymi są:
- spadek ciśnienia tętniczego;
- ból pleców w miejscu wkłucia
- zaburzenia rytmu serca;
- nudności, wymioty;
- zatrzymanie moczu;
- bóle głowy.
Znieczulenie ogólne
Podawane jest dożylnie. Po jego podaniu pacjentka całkowicie traci świadomość. Stosuje się go również przy cięciu cesarskim.