Forum: Kobieta i zdrowie

Co to jest łokieć tenisisty i jak go leczyć?
ŁOKIEĆ TENISISTY
Jest to tendopatia ( entezopatia ) mięśni prostowników nadgarstka ( zwana też zapaleniem nadkłykcia bocznego kości ramiennej) . Do niedawna większość lekarzy i terapeutów kojarzyła ten stan z istniejącym w tej okolicy stanem zapalnym. Obecnie uważa się, że dużą rolę odgrywają tu też zmiany degeneracyjne w strukturze kolagenu oraz nieprawidłowości w ukrwieniu – tzw. neowaskularyzacja. Obydwa te czynniki występują jako efekt powtarzających się przeciążeń i mikrourazów, często bez współistniejącego stanu zapalnego.
Fot.1 Umiejscowienie dolegliwości bólowych po bocznej stronie stawu łokciowego ( pod kciukiem pacjenta ).
Choroba występuje najczęściej w przedziale wiekowym 30-65 lat. Ma zdecydowane powiązanie z pracą przy komputerze, wykonywaniu zawodów wymuszających powtarzające się często ruchy nadgarstka np. wyprost oraz ruchy podobne jak podczas wkręcania śruby. Pomimo nazwy sugerującej związek z uprawianiem gry w tenisa – tylko ok. 10% graczy cierpi na tę dolegliwość. Dotyczy to zwłaszcza osób rozpoczynających naukę gry, którzy nie mają jeszcze doskonale wyćwiczonej techniki uderzeń i generują ruch z nadgarstka zamiast z tułowia i barku. Rozkład sił jest nierównomierny a wytworzone podczas odbicia piłki tenisowej wibracje dodatkowo przeciążają miejsce przyczepu mięśni.
Choroba w 80-90% przypadków podlega procesowi samoleczenia w okresie około 12 miesięcy.
Diagnoza:
Opiera się na wywiadzie i testach oporowych wyprostu nadgarstka.
Objawy:
- ból odczuwany po bocznej stronie stawu łokciowego,
- tkliwość tkanek podczas badania palpacyjnego,
- ból nasila się podczas aktywności wyprostnej nadgarstka,
- trudności podczas wykonywania prostych czynności jak podanie ręki na przywitanie, podniesienie szklanki z napojem itp.
Dotychczasowe standardy leczenia opierają się na zastosowaniu fizykoterapii w postaci naświetlań promieniowaniem laserowym, zabiegów ultradźwiękami, krioterapii. Czasami niektórzy ortopedzi zalecają unieruchomienie stawu w celu jego odciążenia oraz iniekcje ze środka przeciwzapalnego.
Efekty leczenia standardowego bywają różne. Wielu pacjentów uskarża się na brak widocznej poprawy lub też poprawa jest niewielka lub krótkotrwała. Jak przedstawiam poniżej – leczenie,,łokcia tenisisty” wymaga dużo precyzji ze strony lekarza i terapeuty oraz kosekwencji i cierpliwości ze strony pacjenta.
Specjaliści International Academy of Orthopedic Medicine – Cyriax I Winkel wyróżnili 5 typów łokcia tenisisty w zależności od tego, które ścięgno jest zajęte procesem chorobowym.
Typ I – przyczep początkowy mięśnia prostownika długiego nadgarstka ( występuje dość rzadko ).
Typ II, – przyczep początkowy, III – ścięgno, IV – przejście mięśniowo-ścięgniste mięśnia prostownika promieniowego krótkiego nadgarstka. Występuje najczęściej w połączeniu z podrażnieniem prostownika palców.
Typ V – przyczep początkowy mięśnia prostownika palców.
PROPOZYCJA TERAPII w zapaleniu przyczepu – tendinitis:
1. Zmniejszenie bólu poprzez masaż poprzeczny.
Masaż poprzeczny ma dwie fazy : aktywną i fazę rozluźnienia, pozwalającą na powrót ukrwienia w miejscu ucisku. Odbywa się według schematu
dociśnięcie – przesunięcie – rozluźnienie.
Po pewnym czasie pacjent zgłasza, że jego odczucia bólu się zmniejszyły. Kontynuując masaż dodajemy więc trochę więcej nacisku i masujemy jeszcze przez 3-4 minuty.
Fot.2 Masaż poprzeczny w Tendinitis.
2. Ćwiczenia kolagenowe – koncentryczne, mały opór, bardzo dużo powtórzeń ( 50 – 100 ). Ćwiczenia powinny przebiegać bez bólu. Zaczynamy w pozycji horyzontalnej – zgięcie i wyprost nadgarstka.
Samoleczenie zapalenia przyczepu dotyczy Tendinitis typu II i V. Zajmuje zwykle około 9-12 miesięcy, nawet jeśli pacjent nie zaprzestał swych aktywności.
Jeśli prowadzimy terapię w ciągu 2-3 tygodni powinniśmy uzyskać jakąkolwiek poprawę. Jeśli jej nie ma lub nastąpiło pogorszenie stosuje się ostrzyknięcie sterydowe przyczepu. 0,5-1 ml po kropelce w kilku miejscach. Jest to zabieg bardzo precyzyjny i powinien być wykonywany przez doświadczonego lekarza ortopedę.
Po iniekcji unieruchamiamy kończynę na około 2-3 dni ( ponieważ wprowadzając kończynę w ruch zwiększamy ukrwienie w tym miejscu i,,wypłukujemy” lekarstwo). Obowiązuje pacjenta zakaz aktywności chwytnej i sportowej.
Uwaga! Nie wolno podejmować zakazanej aktywności gdy ból się zmniejszy, gdyż grozi to nawrotem objawów choroby.
Pełny powrót do aktywności może nastąpić wówczas, gdy testy oporowe wyprostu nadgarstka są ujemne.
PROPOZYCJA TERAPII w tendinosis ( zmianach degeneracyjnych przyczepu mięśni ):
1. Zmniejszenie bólu:
- masaż poprzeczny 10 – 15 minut, jeśli pacjent to znosi może być wykonany z uczuciem umiarkowanego bólu.
Fot. 3 Masaż poprzeczny w tendinosis.
2. Powstrzymanie, unikanie neowaskularyzacji:
- mocne ciągłe rozciąganie ścięgien, bez rozciągania nerwu,
Fot.4 Rozciąganie mięśni prostowników nadgarstka.
- program ćwiczeń ekscentrycznych z oporem 1-2 kg. ( u kobiet 0,5 kg.) 2-3 razy dziennie w seriach po 15 powtórzeń codziennie przez 12 tygodni.
Po 6 tygodniach zwykle dolegliwości znikają ale pacjent nie powinien przestawać ćwiczyć!!! Jeśli pacjent zaniecha ćwiczeń przed upływem 12 tygodni występuje tendencja do nawrotu dolegliwości.
Po upływie 12 tygodni ćwiczenia należy kontynuować 2-3 razy w tygodniu.
Szanowni Państwo jeśli cierpicie na tę dokuczliwą przypadłość zwaną,, łokciem tenisisty” zapraszamy do skorzystania z oferty terapii Specjalistycznego Centrum Leczenia Schorzeń Kręgosłupa i Stawów FIMEDICA w Warszawie, gdzie doskonały zespół specjalistów pomoże Wam uporać się z problemem. Nasi ortopedzi Janusz Kurek i Tomasz Kozieł precyzyjnie wykonują ostrzyknięcia środkiem przeciwzapalnym. Zaś zespół terapeutów przeszkolonych przez i International Academy of Orthopedic Medicine : Rafał Ochowiak, Arkadiusz Sosnowski i Beata Pecarz przy Państwa zaangażowaniu i konsekwencji pomogą zwalczyć uciążliwe dolegliwości i powrócić do codziennych czynności i ulubionej dyscypliny sportu.
SERDECZNIE ZAPRASZAMY.
Beata Pecarz

Jest to tendopatia ( entezopatia ) mięśni prostowników nadgarstka ( zwana też zapaleniem nadkłykcia bocznego kości ramiennej) . Do niedawna większość lekarzy i terapeutów kojarzyła “łokieć tenisisty” z istniejącym w tej okolicy stanem zapalnym. Obecnie uważa się, że dużą rolę odgrywają tu też zmiany degeneracyjne w strukturze kolagenu oraz nieprawidłowości w ukrwieniu – tzw. neowaskularyzacja. Obydwa te czynniki występują jako efekt powtarzających się przeciążeń i mikrourazów, często bez współistniejącego stanu zapalnego.

Łokieć tenisisty występuje najczęściej w przedziale wiekowym 30-65 lat. Ma zdecydowane powiązanie z pracą przy komputerze, wykonywaniu zawodów wymuszających powtarzające się często ruchy nadgarstka np. wyprost oraz ruchy podobne jak podczas wkręcania śruby. Pomimo nazwy sugerującej związek z uprawianiem gry w tenisa – tylko ok. 10% graczy cierpi na tę dolegliwość. Dotyczy to zwłaszcza osób rozpoczynających naukę gry, którzy nie mają jeszcze doskonale wyćwiczonej techniki uderzeń i generują ruch z nadgarstka zamiast z tułowia i barku. Rozkład sił jest nierównomierny a wytworzone podczas odbicia piłki tenisowej wibracje dodatkowo przeciążają miejsce przyczepu mięśni.

Łokieć tenisisty w 80-90% przypadków podlega procesowi samoleczenia w okresie około 12 miesięcy.
Diagnoza:

Opiera się na wywiadzie i testach oporowych wyprostu nadgarstka.
Objawy łokcia tenisisty :

*** ból odczuwany po bocznej stronie stawu łokciowego,
*** tkliwość tkanek podczas badania palpacyjnego,
*** ból nasila się podczas aktywności wyprostnej nadgarstka,
*** trudności podczas wykonywania prostych czynności jak podanie ręki na przywitanie, podniesienie szklanki z napojem itp.

Dotychczasowe standardy leczenia “łokcia tenisisty” opierają się na zastosowaniu fizykoterapii w postaci naświetlań promieniowaniem laserowym, zabiegów ultradźwiękami, krioterapii. Czasami niektórzy ortopedzi zalecają unieruchomienie stawu w celu jego odciążenia oraz iniekcje ze środka przeciwzapalnego.

Efekty standardowego leczenia łokcia tenisisty bywają różne. Wielu pacjentów uskarża się na brak widocznej poprawy lub też poprawa jest niewielka lub krótkotrwała. Jak przedstawiam poniżej – leczenie,,łokcia tenisisty” wymaga dużo precyzji ze strony lekarza i terapeuty oraz kosekwencji i cierpliwości ze strony pacjenta.
Specjaliści International Academy of Orthopedic Medicine – Cyriax I Winkel wyróżnili 5 typów łokcia tenisisty w zależności od tego, które ścięgno jest zajęte procesem chorobowym.

*** Typ I – przyczep początkowy mięśnia prostownika długiego nadgarstka ( występuje dość rzadko ).
*** Typ II, – przyczep początkowy, III – ścięgno, IV – przejście mięśniowo-ścięgniste mięśnia prostownika promieniowego krótkiego nadgarstka. Występuje najczęściej w połączeniu z podrażnieniem prostownika palców.
*** Typ V – przyczep początkowy mięśnia prostownika palców.

Leczenie łokcia tenisisty – zapalenie przyczepu – tendinitis:

Masaż poprzeczny ma dwie fazy: aktywną i fazę rozluźnienia, pozwalającą na powrót ukrwienia w miejscu ucisku. Odbywa się według schematu dociśnięcie – przesunięcie – rozluźnienie.

Po pewnym czasie pacjent zgłasza, że jego odczucia bólu się zmniejszyły. Kontynuując masaż dodajemy więc trochę więcej nacisku i masujemy jeszcze przez 3-4 minuty

Ćwiczenia kolagenowe – koncentryczne, mały opór, bardzo dużo powtórzeń ( 50 – 100 ). Ćwiczenia powinny przebiegać bez bólu. Zaczynamy w pozycji horyzontalnej – zgięcie i wyprost nadgarstka.

Samoleczenie zapalenia przyczepu dotyczy Tendinitis typu II i V. Zajmuje zwykle około 9-12 miesięcy, nawet jeśli pacjent nie zaprzestał swych aktywności.

Jeśli prowadzimy terapię w ciągu 2-3 tygodni powinniśmy uzyskać jakąkolwiek poprawę. Jeśli jej nie ma lub nastąpiło pogorszenie stosuje się ostrzyknięcie sterydowe przyczepu. 0,5-1 ml po kropelce w kilku miejscach. Jest to zabieg bardzo precyzyjny i powinien być wykonywany przez doświadczonego lekarza ortopedę.

Po iniekcji unieruchamiamy kończynę na około 2-3 dni ( ponieważ wprowadzając kończynę w ruch zwiększamy ukrwienie w tym miejscu i,,wypłukujemy” lekarstwo). Obowiązuje pacjenta zakaz aktywności chwytnej i sportowej.

Uwaga! Nie wolno podejmować zakazanej aktywności gdy ból się zmniejszy, gdyż grozi to nawrotem objawów choroby.

Pełny powrót do aktywności może nastąpić wówczas, gdy testy oporowe wyprostu nadgarstka są ujemne.

Leczenie łokcia tenisisty – zapalenie przyczepu – tendinitis ( zmianach degeneracyjnych przyczepu mięśni ):

1. Zmniejszenie bólu:

*** masaż poprzeczny 10 – 15 minut, jeśli pacjent to znosi może być wykonany z uczuciem umiarkowanego bólu.

2. Powstrzymanie, unikanie neowaskularyzacji:

*** mocne ciągłe rozciąganie ścięgien, bez rozciągania nerwu,
*** program ćwiczeń ekscentrycznych z oporem 1-2 kg. ( u kobiet 0,5 kg.) 2-3 razy dziennie w seriach po 15 powtórzeń codziennie przez 12 tygodni.

Po 6 tygodniach zwykle dolegliwości łokcia tenisisty znikają ale pacjent nie powinien przestawać ćwiczyć!!! Jeśli pacjent zaniecha ćwiczeń przed upływem 12 tygodni występuje tendencja do nawrotu dolegliwości.

Po upływie 12 tygodni ćwiczenia należy kontynuować 2-3 razy w tygodniu.

Szanowni Państwo jeśli cierpicie na tę dokuczliwą przypadłość zwaną,,łokciem tenisisty” zapraszamy do skorzystania z oferty terapii Specjalistycznego Centrum Leczenia Schorzeń Kręgosłupa i Stawów FIMEDICA w Warszawie, gdzie doskonały zespół specjalistów pomoże Wam uporać się z problemem. Nasi wybitni ortopedzi Janusz Kurek i ortopeda Tomasz Kozieł precyzyjnie wykonują ostrzyknięcia środkiem przeciwzapalnym. Zaś zespół terapeutów przeszkolonych przez i International Academy of Orthopedic Medicine: Rafał Ochowiak, Arkadiusz Sosnowski i Beata Pecarz przy Państwa zaangażowaniu i konsekwencji pomogą zwalczyć uciążliwe dolegliwości i powrócić do codziennych czynności i ulubionej dyscypliny sportu.

Łokieć tenisisty - jak leczyć domowymi sposobami?

Domowe sposoby na to chorzenie da się podzielić na farmakologiczne i naturalne.

Leczenie farmakologiczne:

tabletki doustne (przeciwbólowe, przeciwobrzękowe, przeciwzapalne). Nie należy ich znacznie nadużywać, gdyż mogą prowadzić do powikłań, m.in. zapalenia błony śluzowej żołądka;
maści i żele stosowane miejscowo;
środki służące do przygotowania roztworów przeciwobrzękowych.

Leczenie naturalne:

polewanie zimną wodą,
okłady z lodu,
okłady z liści kapusty,
okłady z roztworu wody i octu,
okłady z żywokostu lekarskiego,
okłady z liści "babki".

W trakcie choroby należy unikać ruchów w stawie łokciowym powodujących istotne dolegliwości bólowe. Całkowicie przeciwwskazana jest gra w tenisa, do momentu opanowania prawidłowej techniki gry. Podstawą leczenia jest całkowite wyeliminowanie lub maksymalne ograniczenie na 2-3 tygodnie wszystkich ruchów nasilających dolegliwości bólowe.

Nigdy nie należy natomiast całkowicie unikać ruchu w stawie, gdyż prowadzi to do zaników mięśni i spowalnia proces leczenia i rehabilitacji. Podczas leczenia należy delikatnie rozciągać chore ścięgna oraz stosować specjalne ćwiczenia (zginanie i prostowanie nadgarstka w pozycji horyzontalnej). Ponadto samodzielnie można masować bolące miejsce kostką lodu, aż do jej rozpuszczenia.

Następnie po osuszeniu należy wetrzeć w bolące miejsce maść o właściwościach przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Pomocne w czasie rehabilitacji jest zastosowanie łuski gipsowej dłoniowej, którą możemy sami zdejmować i zakładać w sytuacji, gdy pojawia się ból lub ręka jest zmęczona. W sklepach ortopedyczno-rehabilitacyjnych dostępne są również ortezy.

Po zakończonym leczeniu, gdy ustąpią dolegliwości bólowe można stopniowo wracać do intensywniejszej aktywności sportowej. Niezbędne jest wykształcenie prawidłowej techniki gry w tenisa, gdyż nieprawidłowa gra spowoduje nawrót dolegliwości.

Domowa krioterapia

Leczenie pierwszego rzutu w łokciu tenisisty składa się z trzech elementów. Podstawa to wyeliminowanie lub maksymalne ograniczenie (na 2-3 tygodnie) wszystkich ruchów nasilających dolegliwości bólowe. Pomocne w tym może być zastosowanie łuski gipsowej dłoniowej, którą pacjent sam zdejmuje i zakłada w sytuacji, gdy pojawia się ból lub ręka jest zmęczona. W sklepach ortopedyczno-rehabilitacyjnch dostępne są również ortezy.

Drugim elementem terapii jest masaż. Pacjent wykonuje go samodzielnie: co 3-4 godziny bolące miejsce masuje kostką lodu, aż do jej rozpuszczenia. Następnie, bezpośrednio po osuszeniu łokcia, należy w niego wetrzeć którąś z maści o właściwościach przeciwbólowych i przeciwzapalnych, dostępnych w aptece bez recepty.

Trzecim składnikiem leczenia jest przyjmowanie przez pacjenta przez ok. 2-3 tygodnie doustnych NLPZ, najlepiej jak najbardziej wybiórczych w kierunku COX-2. W początkowej fazie leczenia warto też uwzględnić rehabilitację

ĆWICZENIA

Samodzielne ćwiczenia zapobiegają pojawieniu się tej przykrej dolegliwości. Oto kilka przykładowych ćwiczeń na mięśnie przedramienia, które odpowiadają za odwodzenie przedramienia i prostowanie nadgarstka. Można je wykonywać w przerwie w pracy, kilka razy dziennie po kilka minut.

Ćwiczenie 1

Unieś przed siebie wyprostowaną w łokciu rękę. Grzbiet dłoni skierowany jest do góry. Drugą ręką chwyć za dłoń, rozpocznij delikatne zginanie nadgrastka uniesionej ręki, aż do momentu kiedy poczujesz rozciąganie. Nie powinieneś odczuwać bólu, a jedynie rozciąganie. W tej pozycji wytrzymaj 15 sekund. Zmień rękę. Całość powtórz 4 razy.

Ćwiczenie 2

Pozycja wyjściowa jak w poprzednim ćwiczeniu, ale wnętrze dłoni skierowane jest do góry. Powoli zginaj nadgarstek, aż do momentu kiedy poczujesz rozciąganie. Utrzymaj tą pozycję przez 15 sekund, następnie zmień rękę. Całość powtórz 4 razy.

Ćwiczenie 3

Zginaj i prostuj powoli nadgarstek. Tyle ile możesz, wykorzystaj cały zakres ruchu. Ćwiczenie możesz wykonywać obiema rękoma na raz. Zrób 4 serie po 15.

Ćwiczenie 4

Wkręcanie żarówek. Wyciągnij przed siebie ręce zgięte w łokciach i wykonuj ruchy jak do wkręcania żarówek. Zrób 4 serie po 15 powtórzeń. Ruchy wykonuj powoli.

Zobacz też: Łokieć tenisisty – jak zapobiegać?

Ćwiczenie 5

Będzie Ci potrzebna mała butelka wody lub inny przedmiot o podobnych rozmiarach i wadze. Chwyć butelkę. Powoli zginaj i prostuj nadgarstek. Jak w ćwiczeniu 3. Ruchy wykonuj powoli, wykonaj 3 serie po 10 powtórzeń.

Ćwiczenie 6

Ćwiczenia z piłką. Może to być piłka tenisowa albo piłka do rehabilitacji (typu jeżyk, żelowa, silikonowa). Ściśnij piłkę jak najmocniej możesz i utrzymaj uścisk przez 5 sekund. Powtórz 10 razy na każdą rękę.

Ćwiczenie 7

Ciekawą propozycją jest piłka do rehabilitacji Metolius Grip Saver. Posiada ona specjalne oczka na palce. Są ponumerowane od 1 do 5. 1 to kciuk, a 5 najmniejszy palec. Zakładamy je na palce jak pierścionki. Na przemian ściskamy piłkę tak jak w ćwiczeniu nr 6, a potem prostujemy palce w brew oporowi stawianemu przez oczka. Podobnie działa siatka rehabilitacyjna Thera Band. Palce wsadzamy w otwory w siatce i rozpoczynamy ćwiczenie prostowania palców wbrew oporowi stawianemu przez siatkę. Siatki dostępne są w różnych kolorach, które oznaczają wielkość oporu stawianego przez przyrząd. Żółty oznacza opór słaby, zielony średni, czerwony silny, czarny bardzo silny, niebieski extra silny. Ćwiczenia zaczynamy od mniejszego oporu, stopniowo go zwiększając. Opór powinien być dopasowany do naszych aktualnych możliwości.

To tylko przykładowe ćwiczenia. Pamiętaj, że każdy ma inne możliwości, wizyta u specjalisty pomoże Ci ustalić optymalne dla Ciebie ćwiczenia. Pamiętaj o regularności ćwiczeń, tylko takie przyniosą efekty. Ćwicz kilka razy dziennie, po kilka minut. Jeśli podczas ćwiczeń lub wykonywania codziennych czynności pojawi się ból niezwłocznie skonsultuj się ze specjalistą.

Leczenie „łokcia tenisisty” trwa od 6 do 12 tygodni i uzależnione jest od okresu trwania dolegliwości, charakteru zmian degeneracyjnych w ścięgnie i jego przyczepie a także stosowanych wcześniej terapii. Celem leczenia jest zmniejszenie dolegliwości bólowych, usprawnienie funkcji kończyny, zwiększenie siły mięśni. Aby problem nigdy nie powrócił należy także poprawić technikę gry i dostosować parametry rakiety do swoich umiejętności i warunków fizycznych. Należy unikać całkowitego unieruchomienia kończyny, gdyż prowadzi to do zaników mięśni i spowolnienia procesu rehabilitacji. Pierwszym doraźnym środkiem leczniczym są okłady z lodu; leki przeciwbólowe i przeciwzapalne działają tylko przeciwbólowo natomiast nie leczą przyczyny dolegliwości, a czasami nawet, tak jak iniekcje sterydowe, mogą prowadzić do powiększenia zniszczeń w ścięgnie. Wyniki fizykoterapii (ultradźwięki, jonoforeza, itd.) są porównywalne ze starą metodą „czas leczy rany”. Odciążenie przyczepu jest możliwe za pomocą specjalnych opasek uciskowych, lecz ich nieprawidłowe stosowanie może tylko zwiększyć dolegliwości. Z nowych metod które są skuteczne, można wymienić: ESWT – terapia falą uderzeniową, iniekcje z płytko pochodnych czynników wzrostowych (Recover System) i mini inwazyjną metodę Topaz z użyciem elektrody generującej energię fali radiowej. Ich działanie polega na stymulacji procesu regeneracji uszkodzonego ścięgna. Jedynie kilka procent przypadków wymaga bardziej rozległych i inwazyjnych zabiegów operacyjnych. Chociaż wszystkie te metody są mini inwazyjne to ich skuteczność dla pacjenta uzależniona jest od prawidłowego doboru metody leczenia przez chirurga ortopedę, dokładnego oznaczenia pod USG miejsca wykonania zabiegu oraz rehabilitacji pozabiegowej (6-12 tygodni).