Forum: Kobieta i zdrowie

Dużymi krokami zbliża się do nas okres zimowy, czyli okres przeziębień. Można sięgać po tabletki i łykać je garściami, ale po co? Może warto spróbować zwalczać te dolegliwości sprawdzonymi receptami babuni. I w tym celu przygotować samemu proste oraz skuteczne cebulowe specyfiki...


Jednym z naturalnych sposobów na podniesienie odporności i na zwalczanie objawów przeziębienia jest cebula i różne specyfiki z jej udziałem.


Na kaszel



Syrop cebulowy - dwie, trzy surowe cebule należy obrać i pokroić w kostkę lub w plastry. Ułożyć w słoiku warstwami, posypując cukrem (można też cukier zastąpić miodem). Słoik przykryć ściereczką lub gazą i odstawić na kilka godzin, w ciepłym miejscu, żeby cebula puściła sok. Kiedy cebula puści sok, można go przecedzić przez gazę i przelać do ciemnej buteleczki. Aby zniwelować niezbyt przyjemny zapach cebuli, do syropu można dodać kilka kropel soku z cytryny. Syrop cebulowy należy pić kilka razy dziennie (dorośli po 2 łyżki stołowe, a dzieci po 1 łyżeczce od herbaty).


Przecier cebulowy - 25 dag cebuli należy obrać i pokroić w kostkę. Przełożyć do garnka, dodać 4 szklanki wody, 1 szklankę cukru kryształu i 1 szklankę prawdziwego miodu. Wymieszać i gotować, do uzyskania gęstej konsystencji. Przecier należy dodawać codziennie po jednej łyżeczce do herbaty i pić 2-4 razy dziennie.


Napój cebulowy - kilka cebul należy obrać i pokroić w dużą kostkę. Następnie zalać wrzącą wodą i odstawić pod przykryciem na kilka godzin. Po tym czasie odcedzić i pić codziennie 2-3 szklanki.


Takie cebulowe specyfiki są doskonałym, domowym sposobem na męczący kaszel i ból gardła. Mają działanie wykrztuśne. Są skuteczne w leczeniu przeziębienia, zapalenia oskrzeli, grypy i kokluszu. Ogólnie podnoszą odporność całego organizmu i pozwalają na szybszy powrót do formy.


Na katar


Wąchanie surowej cebuli odkaża zakatarzony nos i drogi oddechowe, a uciążliwy katar zostanie zahamowany, jeśli do nosa wpuścimy sok z cebuli. Katar jest jednym z pierwszych oznak przeziębienia i nie łatwo jest się go pozbyć. Dlatego skutecznym ratunkiem na zatkany i kapiący nos jest niezastąpiona cebula. A dodatkowe i kilkakrotne inhalacje w ciągu dnia nad świeżym sokiem z cebuli pomogą go szybko zlikwidować.


Na odporność



Cebulę należy obrać, umyć i wrzucić do sokowirówki. Do powstałego soku z cebuli należy dodać sok z cytryny. Wymieszać i pić codziennie jedną łyżę stołową soku. Najlepiej pić wiosną i jesienią. Taki sok podnosi odporność całego organizmu, gdyż ma ma działanie wszechstronnie wzmacniające i oczyszczające. Dodatkowo odtruwa organizm i usuwa szkodliwe pozostałości przemiany materii. Taka kuracja powinna trwać około dwa tygodnie, po czym robi się dwu tygodniową przerwę i znowu wraca do kolejnej dwu tygodniowej kuracji (i tak na zmianę przez cały okres przeziębień). Na początku kuracji organizm należy przyzwyczaić i spożywać jedną łyżeczkę soku przed każdym posiłkiem. Stopniowo należy przejść do dwóch łyżek. A kończąc kurację, przez 2-3 dni warto zmniejszyć dawkę soku do jednej łyżki. Taki sok najlepiej jest pić świeży, gdyż ma wtedy najwięcej cennych właściwości, dlatego warto go przygotowywać każdego dnia. Można go również dosładzać miodem, a to korzystnie wpłynie na serce i nasz cały organizm.


Na infekcje


30 dag cebuli należy pokroić w kostkę i zalać butelką wytrawnego białego wina. Następnie dodać 10 dag naturalnego miodu, wymieszać i odstawić na 7 dni. W tym czasie butelkę lub słoik należy kilka razy potrząsnąć. Na koniec przecedzić przez sitko i zażywać. Zaleca się pić pół kieliszka dziennie. To wino cebulowe chroni przed infekcjami i wzmacnia ogólną odporność.


Na zatoki



Na tarce do ziemniaków należy zetrzeć dwie średniej wielkości cebule i wrzucić do wysokiej koktajlowej szklanki. Następnie owinąć jej brzeg wianuszkiem z waty, aby gaz z cebuli nie wchodził do oczu, tylko do nosa. Należy się pochylić nad szklanką i wciągać napar przez około 20 minut. Taką cebulową inhalację powinno się przeprowadzać przez kilka dni. Olejki eteryczne cebuli mają zbawienny wpływ na naszą śluzówkę. Skutecznie walczą z nietypowym katarem i z zapaleniem zatok. Wszystkie szczepy gronkowców złocistych i zieleniejących oraz różne paciorkowce nie opierają się eterycznym olejkom cebuli przesyconym siarką. Co w rezultacie daje zero gronkowców w zatokach i oskrzelach.


Na przeziębienie nie ma specjalnego leku. A cebula i specyfiki, które można z niej zrobić pozwolą złagodzić dolegliwości związane z przeziębieniem. Dzięki temu, będziemy mogli cieszyć się zdrowiem w długie zimowe, mroźne dni. Bo leczenie tradycyjnymi metodami daje najlepsze efekty, o ile rozpoczniemy je w odpowiednim czasie, czyli gdy infekcja dopiero się rozwija. A jeszcze lepiej będzie, jeśli w okresie jesienno-wiosennym będziemy zjadać jedną cebulę dziennie.

Zaleca się, aby czosnek na stale zagościł w naszym codziennym jadłospisie i to w dowolnej postaci. Spożywany systematycznie i w małych ilościach wpływa korzystnie na przemianę materii, obniża nadciśnienie, przedłuża młodość oraz pozwala cieszyć się długim życiem.

Na zewnętrzne dolegliwości można stosować kompresy ze zmiażdżonych ząbków czosnku. Dodatkowo czosnek dodany od jedzenia domowych zwierząt (psa, kota), pomaga w pozbyciu się pcheł.


Codziennie w okresie jesienno- zimowym warto dodawać do danej potrawy, którą przygotowujemy na obiad kilka ząbków czosnku. Takie potrawy z czosnkiem są smaczniejsze i do tego zdrowsze. Taka kuracja powinna nas uchronić przed przeziębieniami. Czosnek jest stosowany na całym świecie w różnych potrawach, praktycznie żadna kuchnia nie obejdzie się bez niego. W polskiej kuchni stosowany jest głównie do mięs, wędlin, kiełbas, wyrobów garmażeryjnych, potraw z warzyw oraz zup. Dzięki niemu zyskujemy wspaniały aromat. Warto pamiętać, że pod wpływem wysokiej temperatury giną jego cenne właściwości.


Na ból gardła i cieknący katar warto wypijać dziennie ciepłe mleko z dodatkiem miodu, soku z cytryny i dwóch zmiażdżonych ząbków czosnku. Napój ten jest błyskawicznie działającym środkiem na tego typu dolegliwości.


Dla osób, którzy bardzo często borykają się z bólem gardła zaleca się raz w tygodniu zjeść kanapkę posmarowaną masłem i na to dwa zmiażdżone ząbki czosnku, grubo posypaną natką zielonej pietruszki. To jest najprostszy sposób na spożycie czosnku. I do tego warto wypić kubek ciepłego mleka z miodem.


Czosnkowe kuracje:



Mleczny specyfik - do ciepłego kubka mleka należy dodać 3 zmiażdżone ząbki czosnku, 3 łyżki miodu i 1 łyżeczkę masła. Wszystko dokładnie razem wymieszać i wypić ciepłe. Gdy czujemy, że łamie nas w kościach i przeziębienie lub grypa jest blisko, to warto 3 razy dziennie wypijać taki mleczny specyfik.


Cytrynowy specyfik - 1-2 ząbki czosnku należy obrać i pokroić w kostkę. Następnie wymieszać z kilkoma kroplami soku z cytryny i niewielką ilością miodu. Taki specyfik stosowany raz dziennie jest skutecznym lekiem na przeziębienie.


Ząbek czosnku - należy trzymać w ustach co najmniej 15 minut, a następnie go zjeść. Może to pomóc przy zwykłym przeziębieniu, bólach gardła, zatokach oraz bólach głowy.


Sok z czosnku - do nosa wkrapla się 2 krople świeżego soku z czosnku. Taką kurację stosuje się 3 razy dzienne, jest ona skuteczna przy przeziębieniu.


Syrop czosnkowy - do ½ litra przegotowanej, letniej wody wrzucić 12 obranych i zmiażdżonych ząbków czosnku. Do tego dodać sok z 2 lub 3 cytryn i dokładnie razem wymieszać. Taką miksturę należy przechowywać w lodówce. Pić po jednej łyżce przed posiłkami, 2-3 razy dziennie.


Nalewka z czosnku - do ¾ szklanki przegotowanej, letniej wody wrzucić pokrojone w plasterki 3-4 ząbki czosnku. Wymieszać i zostawić na noc. Taką nalewką można płukać zęby – jest ona stosowana w chorobach dziąseł. Taką nalewkę można też wypić – jest zalecana w chorobach przewodu pokarmowego, zwłaszcza w ostrych stanach biegunkowych oraz w zwalczaniu pasożytów (owsiki, glisty, tasiemce). W przypadku pasożytów konieczna jest kilkutygodniowa kuracja, i taką nalewkę czosnkową należy wypijać na czczo. Można też zjadać kilka ząbków surowego czosnku lub pić zagotowane mleko z czosnkiem.


Ocet czosnkowy - 4 obrane i zmiażdżone główki czosnku wymieszać z ½ litra octu jabłkowego. Zostawić na 2 tygodnie w pokojowej temperaturze. Następnie odcedzić i pić kilka łyżeczek dziennie. Taka mikstura jest pomocna przy leczeniu infekcji dróg oddechowych i innych chorób wewnętrznych, a także przy zwalczaniu pasożytów.


Sposób na charakterystyczny zapach czosnku


Niestety po zjedzeniu czosnku przez płuca i skórę wydobywa się charakterystyczny zapach. Niestety miętowa guma do żucia lub mycie zębów tutaj nie pomoże. Z tym problemem można sobie poradzić żując natkę zielonej pietruszki lub ziarna kawy, bądź popijając mleko lub kefir zaraz po zjedzeniu potrawy z czosnkiem. Z pomocą przychodzi także prysznic, więc warto go często brać po zjedzeniu czosnku.


Prawdą jest, że do końca nie można go zniwelować, ale na tym polega jego uroda. Zapach czosnku stopniowo uwalniany jest przez nas organizm. Dokładnie potrzebuje na to około 20 godzin. Dlatego dla własnego komfortu przed wyjściem do pracy, do szkoły czy na zakupy – warto unikać jedzenia czosnku. Najlepiej go zjadać na obiad lub kolację.


Na rynku dostępne są też tabletki, granulaty i inne preparaty na bazie czosnku, które są mniej uciążliwe w stosowaniu. Wybór więc należy do nas

Czosnek działa jak naturalny antybiotyk. Wśród wielu roślin leczniczych ma największą potwierdzoną skuteczność działania. I ze względu na swoje bogate i cenne właściwości sprawia, że jego systematyczne spożywanie, skuteczniej uchroni nasz organizm przed chorobami niż wiele antybiotyków kupowanych w aptece.


Czosnek jest źródłem składników mineralnych, zawiera m. in.: magnez, wapń, fosfor, potas, żelazo, cynk, mangan, jod, sód, selen i chrom. Zawiera również witaminy: A, B1, B2, B6, C, PP oraz cukry, białka i flawonoidy. Można powiedzieć, że czosnek to bomba witaminowa o specyficznym zapachu i smaku.


Czosnek stosowany jest w leczeniu:


bólu gardła;

przeziębień;


gryp;

zapalenia oskrzeli i płuc;


zatok;

bólu głowy;


zgagi;

infekcji grzybiczych, bakteryjnych i wirusowych;


infekcji ucha;

zapaleniu stawów;


zaburzeń żołądkowo-jelitowych;

zakrzepowym zapaleniu żył;


niektórych nowotworów (raka żołądka, raka piersi, raka śluzówki macicy);

posocznicy;


wrzodów.


Ogólnie mówiąc, czosnek jest tanią i łatwo dostępną oraz wyraźnie skuteczną bronią chroniącą nasz organizm przed atakiem wolnych rodników. Lista wszystkich właściwości czosnku jest bardzo długa, a najnowsze badania jeszcze bardziej ją wydłużą.


Czosnek pełni również inne role:


zwiększa odporność organizmu;

usuwa toksyny z organizmu, w tym trujące metale takie jak ołów i kadm;


ułatwia zasypianie;

zmniejsza bóle miesiączkowe;


zapobiega nowotworom;

zapobiega miażdżycy;


obniża ciśnienie krwi, dzięki czemu pomaga w zapobieganiu ataków serca i wylewów;

zapobiega nieregularnym uderzeniom serca i uszkodzeniom komórek;


obniża poziom tłuszczu we krwi;

obniża poziom cholesterolu;


rozpuszcza zakrzepy i rozrzedza krew, poprawiając przepływ krwi;

pomaga w uwolnieniu pasożytów z organizmu;


pomaga w leczeniu pleśniawek;

poprawia trawienie pokarmowe;


poprawia wchłanianie i przyswajanie pokarmów;

jest skuteczną metodą w leczeniu biegunki (czosnek w postaci zmiażdżonej);


pomaga w wydalaniu gazów;

wzmaga produkcję insuliny wytwarzanej przez trzustkę, czyli pomaga w obniżaniu poziomu cukru we krwi, i dlatego zalecany jest dla osób chorych na cukrzycę;


pomaga w obniżaniu gorączki, poprzez powodowanie pocenia się;

pomaga w zmniejszaniu ilości produkowanej flegmy;


neutralizuje wolne rodniki, które przyczyniają się do wielu poważnych chorób w organizmie np. cukrzyca;

chroni przed chorobami zakaźnymi (np. grypą, cholerą);


spowalnia procesy starzenia się (sprawia, że skóra staje się gładsza, elastyczna, spłycają się zmarszczki, wzmacniają włosy i tak szybko nie siwieją);

zewnętrznie stosowany może być pomocny w leczeniu trudno gojących się ran, ropni i czyraków;


leczy choroby na tle reumatycznym.


Przeciwwskazania do stosowania czosnku:


nie powinien być w ogóle podawany niemowlętom poniżej 12 miesiąca życia;

w dużych dawkach nie powinien być podawany dzieciom;


nie powinny go stosować kobiety w ciąży i matki karmiące piersią;

nie powinien być stosowany przez chorych na zaawansowane zapalenie nerek;


nie powinien być stosowany w ostrych zapaleniach żołądka i jelit, bo może zaostrzyć chorobę;

nie jest wskazany dla osób z niskim ciśnieniem krwi;


nie jest wskazany przy kaszlu zabarwionym krwią;

nie powinien być stosowany przez osoby uczulone na czosnek;


nie powinien być stosowany przez osoby przyjmujące leki przeciwzakrzepowe;

chorzy na cukrzycę muszą być ostrożni w zażywaniu czosnku;


niektóre osoby mogą doświadczyć zapalenia skóry w kontakcie z pyłem czosnkowym.


Czosnek jest stałym i niezastąpionym elementem wielu kuchni świata. Swoim aromatem wzbogaca wiele potraw. Jest doskonałym dodatkiem do wszystkich rodzajów mięs (m. in. wieprzowiny i dziczyzny), sosów, surówek i sałatek. Stosowany jest w różnych postaciach, jako świeży, suszony i sproszkowany. Najbardziej aktywny jest świeży rozgnieciony czosnek. Aby zwiększyć jego efektywność działania, po rozgnieceniu należy odczekać 10 minut, zanim doda się go do danej potrawy. Poddany obróbce termicznej, traci swoje właściwości bakteriobójcze, ale zachowuje aktywność przeciwgrzybiczą i działa jako antyutleniacz, przeciwdziałający arteriosklerozie, starzeniu się i nowotworom. Profilaktycznie powinno się spożywać jeden duży ząbek czosnku dziennie. Świeże ząbki czosnku ściera się, kroi lub miażdży, a spożywa z dodatkiem mleka, miodu bądź cytryny.


W kuchni polskiej czosnek niestety został trochę zaniedbany. Być może ma to związek z jego charakterystycznie ostrym smakiem i zapachem. Ponieważ po zjedzeniu potrawy z dodatkiem czosnku, borykamy się z nieprzyjemnym oddechem. Woń ta wydobywa się przez płuca i skórę, przez co stajemy się wielkim czosnkowym „ reaktorem”.


Na szczęście zapachu czosnku można się bardzo łatwo pozbyć. Można wziąć prysznic, zjeść jabłko, żuć gumę do żucia z chlorofilem, ziarna kawy, zieloną fasolę, kminek, natkę pietruszki, listek selera, mięty, tymianku lub estragonu. Można popić czosnek czerwonym winem, kefirem lub mlekiem. A dla osób, które nie cierpią zapachu czosnku, są gotowe preparatu czosnkowe (w kapsułkach lub w tabletkach). Mają one nieco słabszy zapach, ale im bardziej bezwonne, tym mniej skuteczne.


Za piekącym i wyjątkowo nieprzyjemnym zapachem czosnku, ukrytych jest wiele jeszcze niedocenionych zalet. Dlatego w zdrowej diecie powinien koniecznie znaleźć się czosnek. Z jego ilością nie powinno się też przesadzać, bo jego nadmiar może wywołać wysypkę, ból brzucha oraz uszkodzić żołądek i wątrobę.


O czosnku można powiedzieć dużo, bo zawdzięcza mu się wiele... zdrowie, witalność, urodę i długie życie...

Cebula jest jedną z roślin o niezliczonych właściwościach leczniczych. Surowa czy duszona jest doskonałym lekiem na wiele schorzeń. Wzmacnia pracę naszego organizmu i dobroczynnie wpływa na naszą urodę.


Na trądzik



Maseczka z surowej cebuli – dwie średniej wielkości cebule należy obrać i zetrzeć na tarce o średnich oczkach. Skórę twarzy należy dokładnie oczyścić, a następnie nałożyć na nią miąższ cebuli. Po około 20 minutach maseczkę zmyć letnią wodą. Osoby z wrażliwą cerą powinny przed nałożeniem tej maseczki zrobić próbę ma małym skrawku skóry.


Maseczka z ugotowanej cebuli – dwie średniej wielkości cebule należy obrać i ugotować w całości. Następnie ugnieść ją na miazgę i wymieszać z jedną łyżką mąki ziemniaczanej. Skórę twarzy należy dokładnie oczyścić, a następnie nałożyć na nią masę z cebuli. Po około 40 minutach maseczkę zmyć letnim wywarem z zaparzonego wcześniej rumianku.


Cebula przyśpiesza gojenie się ran i dodatkowo pozwala zwalczać trądzik. Doskonale radzi sobie ze zwykłymi wykwitami, ale także z ropnymi postaciami trądziku. Dlatego zaleca się stosowanie maseczki z cebuli każdego dnia.


Na odciski


Dużą cebulę należy przeciąć wzdłuż, położyć na kuchni, żeby się upiekła i wystudzić. Nogi należy wymoczyć w ciepłej wodzie z dodatkiem sody oczyszczonej. Następnie jeden plasterek upieczonej cebuli posypać niewielką ilością miękkiego cukru i przyłożyć do odcisku. Przybandażować ten plasterek cebuli (tzw. miseczkę) i zmieniać co 8 godzin przez około 3 dni. To powinno rozmiękczyć odcisk. Następnie nogi należy znowu wymoczyć w ciepłej wodzie z dodatkiem sody oczyszczonej, wtedy odcisk ładnie odejdzie. Jeśli odcisk jest złośliwy i nie chce odejść to kurację cebulową należy powtórzyć.


Na otarcia



Potarcie uszkodzonego naskórka lub pęknięcia skóry w wyjątkowo drażliwym miejscu sokiem z cebuli lub zrobienie okładu z utartej cebuli i przykrycie gazą zadziała antybakteryjnie. Dodatkowo przyspieszy proces regeneracji skóry w zranionym miejscu. Cebula idealnie nadaje się tutaj jako środek pierwszej pomocy w niespodziewanych otarciach skóry.


Na ukąszenia owadów


Na miejsce użądlenia należy przyłożyć plaster cebuli i przykleić go plasterkiem, a po 10-15 minutach zdjąć. Ale najpierw należy usunąć żądło. Można też na miejcie użądlenia zrobić okład z soku cebulowego. Ulgę poczujemy natychmiast, gdyż cebula jest doskonałym antidotum na bolesne użądlenia owadów (komarów, pszczół, os, szerszeni) i ugryzienia pająków. Działa ona przeciwobrzękowo, łagodzi ból, uczucie pieczenia i swędzenia, dodatkowo odkaża ranę oraz przyśpiesza zanik śladu po ugryzieniu. Cienka błonka znajdująca się miedzy warstwami cebuli stanowi doskonały opatrunek antyseptyczny. Dodatkowo talerzyk z pokrojoną w plastry cebulą można położyć na szafce nocnej, dzięki niej podczas snu komary będą omijały naszą twarz.


Na owrzodzenia i pęcherze



Cebulę należy upiec, ostudzić i rozgnieść na miazgę. Następnie położyć na wyjałowionej gazie i przyłożyć na trudno gojące się owrzodzenia i pęcherze, które występują na tle infekcji bateryjnej. Należy jednak pamiętać, aby cebuli nie stosować na otwarte rany.


Na wrzody na skórze


Obraną i pokrojoną w kostkę cebulę należy przełożyć do małego garnka i zalać wodą. Wymieszać i gotować na małym ogniu przez 20 minut, należy od czasu do czasu mieszać, żeby cebula się nie przypaliła. Trochę ostudzić i zmiksować. Chłodną masę cebulową należy wyłożyć na chore miejsce, a na to położyć opatrunek. Cebulowa terapia czasami trwa kilka dni, czyli do czasu, aż wrzód się wygoi.


Taką cebulową terapię można stosować również przy stanach zapalnych żylaków, okostnej, czyrakach, trądziku różowatego, ropieniu, opryszczce, a także przy oparzeniach i przy odmrożeniach. Po takiej terapii nie zostają blizny. Masa cebulowa wprowadzona doodbytniczo leczy hemoroidy.


Dla urody



Z dodatkiem cebuli, a dokładnie za sprawą jej dużej zawartości mikro i makroelementów produkowane są różne kosmetyki, m. in. maseczki odmładzające, preparaty korzystnie wpływające na włosy i paznokcie. Dodatkowo jedna cebula obecna w naszej codziennej diecie, przez trzy miesiące wyraźnie poprawi wygląd włosów, ogranicza przetłuszczanie się, wzmocni je, nada sprężystości i przyśpieszy ich wzrost.


W domu można przygotować cebulową odżywkę. W tym celu należy zetrzeć jedną cebulę na tarce lub w sokowirówce. Do soku dodać kilka kropel soku z cytryny i jedno żółtko. Wszystko razem wymieszać i nałożyć na lekko zmoczone włosy, delikatnie masując skórę głowy. Zostawić tak na około 60 minut, a następnie spłukać włosy ciepłą wodą. Ewentualnie można skórę głowy nacierać świeżą cebulą. Na koniec umyć włosy dwa razy szamponem.


Łuski cebuli (część niejadalna) moczy się we wrzącej wodzie, a następnie tym kolorowym wywarem płucze włosy po każdym umyciu. Takie płukania z cebuli sprawią, że nasze włosy nie będą suche, matowe i odzyskają blask.


Dla oczów


Rzęsiste łzy wylane przy krojeniu cebuli mają działanie terapeutyczne. Ponieważ substancje, które powodują łzy, doskonale służą oczom (zwłaszcza osobom, które często cierpią na zapalanie spojówek).


Na szum w uszach



Małą cebulę należy obrać i pokroić w dużą kostkę. Następnie przełożyć do małego garnka i zalać małą ilością wody. Wymieszać i gotować na małym ogniu przez 15 minut, od czasu do czasu mieszając. Ostudzić i zmiksować. Wacik do uszu namoczyć w tej masie cebulowej i włożyć do uszu. Dzięki temu znacznie zmniejszą się szumy w uszach, szczególnie ważne jest to dla osób starszych, którym często towarzyszy ta dolegliwość.


Na kaca


Cebula doskonale poprawia funkcjonowanie nadwyrężonej alkoholem wątroby. Dlatego warto skorzystać z jej dobroczynnych właściwości i po dobrze zakrapianej imprezie jeść jej jak najwięcej. Zaleca się szczególnie jeść zupę cebulową.


Na reumatyzm



Średniej wielkości cebulę obrać i zetrzeć na tarce o średnich oczkach. Cebulowy mus nałożyć na bolące miejsce i przykryć gazą lub flanelową ściereczką. Po około 60 minutach cebulowy okład zdjąć. Takie okłady zaleca się na bolące stawy i stany zapalne na tle reumatycznym.


Na cholesterol i cukier


Każdego dnia warto zjadać jedną średnią, surową cebulę. Jeśli ze względu na ostry smak i łzawiący silny zapach nie możemy się przełamać do cebuli, można pić sok z cebuli. A można go przygotować w następujący sposób: cebulę należy obrać, umyć i wrzucić do sokowirówki. Do powstałego soku z cebuli należy dodać sok z cytryny. Wymieszać i pić codziennie jedną łyżkę stołową soku. Taka kilkumiesięczna kuracja cebulowa powoduje, że poziom cholesterolu wraca do dopuszczalnych norm (powoduje wzrost "dobrego" cholesterolu HLD, a obniżenie "złego" LDL). Ta kuracja reguluje również poziom cukru we krwi, i dlatego zalecana jest dla osób cierpiących na cukrzycę.


Na zakrzepy krwi



Cebula zawiera naturalną substancję, która nie dopuszcza do zakrzepów krwi. A istniejące zakrzepy z biegiem czasu rozpuszczają się, całkowicie zwalniając napięcia żylne. Dlatego bardzo ważne jest żeby cebula często gościła w naszym menu.


Cebula wydziela ostry i drażniący zapach, ale jej wartości odżywcze sprawiają, że jest jedyna i niezastąpiona. Ma dobroczynne właściwości i można z niej zrobić wiele specyfików, które korzystnie wpłyną na nasze zdrowie. A zatem zapraszamy do zaprzyjaźnienia się z cebulą.

Anyż - jego słodkawy smak i silny zapach urozmaici smak gotowanych warzyw i pieczonych mięs, można również dodawać do alkoholi, pobudza apetyt i reguluje trawienie.


Bazylia - królowa ziół o przyjemnym, subtelnym, korzennym zapachu i lekko słodkawym smaku, idealna do sałatek, dań pomidorowych, sosów i mięs, pobudza apetyt i łagodzi dolegliwości żołądkowe, dodawać pod koniec gotowania.


Chilli - ostra przyprawa stosowana w kuchni meksykańskiej, chińskiej i węgierskiej, również we wszelkich ostrych sosach i zupach, zawiera witaminę C i witaminy z grupy B.


Czosnek - jego intensywny smak i zapach poprawia smak mięs, warzyw, sosów, serów, marynat, używany do kiszenia, czosnek ma działanie bakteriobójcze, pomaga zwalczać infekcje, reguluje florę bakteryjną jelit, obniża ciśnienie krwi, wielu ludzi nie spożywa czosnku ze względu na jego zbyt silny, nieprzyjemny, długo utrzymujący się zapach, można go nieco stracić rozgniatając ząbki czosnku, gotując go na małym ogniu przez kilka minut lub smażąc do zrumienienia (czosnek smażony nabiera goryczki).


Cynamon - korzenna słodkawa przyprawa dodawana najczęściej do dań słodkich, szczególnie z ryżem, poza tym do deserów i ciast, najczęściej szarlotek, świetna do grzańców z wina i piwa.


Estragon - przyprawa o gorzkawym, ostrym zapachu dodawana głównie do wszelkich potraw z jaj i ryb, ma właściwości przeciwzapalne, ułatwia trawienie, dodawać pod koniec gotowania.


Gałka muszkatołowa - ma przyjemny zapach i jest ostra w smaku, używana do ciast, m. in. pierników ale również do mięs i zup, poprawia aromat grzanych win i piw, w medycynie wschodu stosowana w stanach nadpobudliwości i bezsenności.


Imbir - ma szerokie zastosowanie, mimo bardzo silnego zapachu i ostrego piekącego smaku używany jest do aromatyzowania pierników, ciasteczek, herbat, piwa i likierów, poza tym stosuje się go do pikantnych potraw, pieczonych mięs, sosów, marynat, stosować z umiarem, ma też szerokie zastosowanie w medycynie, obniża ciśnienie, cholesterol, łagodzi kaszel, przeciwdziała mdłościom.


Jałowiec - głównie używany do mięs, szczególnie dziczyzny, wędliny za sprawą jałowca nabierają korzennego smaku, stosowany też do wyrobu niektórych wódek, pobudza żołądek i wątrobę, działa moczopędnie.


Kminek - dodawany do tłustych mięs, kapusty kiszonej, surówek, przy wypieku pieczywa, stosowany przy chorobach wątroby, zaburzeniach trawiennych, wzdęciach i uczuciu pełności żołądka.


Liść laurowy - poprawia smak wielu zup (fasolowej, grochówki, kapuśniaku czy żuru) oraz potraw mięsnych i sosów, przed podaniem potrawy należy go usunąć, listek włożony do pojemnika z mąką odstrasza wołki zbożowe.


Lubczyk - ma przyjemny zapach i smak, dodaje się go do zup, sosów i mięs, głównie do potraw tłustych, stosowany w produkcji kostek bulionowych, uważa się go za afrodyzjak i symbol miłości, podany wybranej osobie sprawia, że się w nas ***


Mięta - świetnie nadaje się do sałatek pomidorowych, stosowana w produkcji napojów, wódek i likierów, ziele rzadko stosowane w polskiej kuchni, używane raczej jako leczniczy napój zamiast herbaty.


Natka pietruszki - zawiera witaminę A, żelazo i jod, dlatego warto stosować ją w kuchni, do zup, sosów, surówek, potraw mięsnych, ziemniaków i ryb.


Oregano - bardzo popularna przyprawa ziołowa stosowana do wielu potraw, głównie kuchni włoskiej - pizzy, spaghetti i zapiekanek, greckiej, ale również do aromatyzowania mięs, wędlin, ryb, sosów, sałatek, świetnie pasuje do bazylii, dodawać pod koniec gotowania, działa przeciwzapalnie i przeciwskórczowo.


Pieprz - niezwykle uniwersalna przyprawa, nadająca się do wszystkich rodzajów mięs, sosów, marynat, sałatek, surówek i zup, odmiana czarna jest ostrzejsza niż biała i zawiera żelazo, wapń i magnez, pieprz sprawia, że tłuste potrawy są łatwiej trawione.


Rozmaryn - jego subtelny smak nadaje się do smażonych ryb, grzybów, niektórych zup, sosów i sałatek, także do mięs, pasztetów, makaronów i ziemniaków, najczęściej stosowany w kuchni francuskiej, działa moczopędnie.


Szałwia - zawiera witaminę A, B1 i C, dodawana do potraw z warzyw strączkowych i tłustych mięs, ponadto do zup i sosów oraz winiaków i likierów, używać z umiarem ze względu na gorzkawy smak, unikać w ciąży, w Polsce ziele to jest głównie używane w lecznictwie, działa przeciwzapalnie i przeciwpotnie.


Tymianek - przyprawa o bardzo silnym zapachu i gorzkawym korzennym smaku, najczęściej stosowana w kuchni francuskiej i włoskiej, dodawana do tłustych mięs i ciężkich zup, działa bakteriobójczo i wykrztuśnie.


Wanilia - aromatyczny dodatek do ciast, tortów, bitej śmietany, serków, można stosować w formie cukru waniliowego, działa przeciwgorączkowo.


Ziele angielskie - przyprawa nadająca się do mięs, sosów, pieczonych ryb, ogórków kiszonych, dań z kiszonej kapusty, podnosi aromat niektórych deserów i ciast oraz likierów i win, dodaje się na początku pieczenia czy gotowania.

Skład i właściwości lecznicze



Czarny bez kwitnie na przełomie maja i czerwca, natomiast jego owoce dojrzewają wczesną jesienią. Jako surowiec leczniczy najczęściej wykorzystywane są kwiaty i owoce, znacznie rzadziej: kora, młode liście i korzeń.



Kwiaty czarnego bzu


Kwiaty są źródłem kwasów fenolowych i flawonoidów o silnych właściwościach antyoksydacyjnych, a także garbników, steroli, olejków eterycznych, kwasów organicznych i soli mineralnych (wapnia, sodu, potasu, żelaza).


Posiadają liczne właściwości lecznicze:


obniżają gorączkę;


działają wykrztuśnie;

zwiększają siły odpornościowe organizmu;


mają właściwości przeciwzapalne;

działają napotnie i moczopędnie;


wzmacniają i uelastyczniają naczynia krwionośne;

w kosmetyce: napar ze świeżych kwiatów łagodzi trądzik i stany zapalne skóry.



Z kwiatów czarnego bzu najczęściej przygotowuje się syropy, ale można je także wykorzystać w postaci suszonej (jako napary i odwary), a nawet jeść świeże, smażone w cieście naleśnikowym.


Owoce czarnego bzu


Jeszcze zasobniejsze w cenne składniki odżywcze są owoce czarnego bzu. Zawierają bowiem antocyjany, flawonoidy, pektyny, garbniki, kwasy organiczne, sole mineralne (potas, wapń, magnez, sód, fosfor) i witaminy (szczególnie A, C, B1, B2).


Taka kompozycja składników sprawia, że owoce czarnego bzu:


łagodzą ból i stany zapalne;


obniżają gorączkę;

zmniejszają objawy przeziębienia;


mają właściwości napotne i moczopędne;

wzmacniają układ odpornościowy;


są pomocne w leczeniu skaleczeń, stłuczeń i poparzeń słonecznych;

usuwają zmęczenie;


działają uspokajająco;

mają działanie łagodnie przeczyszczające;


są pomocne w leczeniu reumatyzmu;

mają właściwości odtruwające;


oczyszczają organizm ze szkodliwych produktów przemiany materii i toksyn;

zwalczają wolne rodniki;


są uznawane jako środek przyspieszający rekonwalescencję;

łagodzą wzdęcia;


wspomagają odchudzanie.



Przeciwbólowe właściwości owoców czarnego bzu wykorzystuje się w rwie kulszowej, migrenie, bólach zębów czy zapaleniu nerwu trójdzielnego.


Uwaga!



Wszystkie surowe części rośliny zawierają trującą substancję - sambunigrynę, która może powodować mdłości, wymioty i zawroty głowy. Szczególnie dużo sambunigryny znajduje się w surowych, niedojrzałych owocach. Dlatego ważne jest, aby zbierać owoce tylko w pełni dojrzałe.


Nie można spożywać świeżych, nieprzetworzonych owoców! Suszenie lub obróbka cieplna całkowicie neutralizują toksyczność sambunigryny. Bezpiecznie jest także zbiory owoców czarnego bzu pozostawić przez 2-3 dni na słońcu, aby dojrzały.


Czarny bez w kosmetyce


Dobroczynne właściwości czarnego bzu wykorzystywane są także w kosmetyce. W pielęgnacji skóry znaczącą rolę odgrywają kwiaty bzu, które wygładzają zmarszczki, zmiękczają i nawilżają skórę. Ze względu na działanie ściągające, przeciwzapalne i przeciwbakteryjne czarny bez jest doskonałym kosmetykiem do cery tłustej i trądzikowej.

Napar z kwiatów czarnego bzu jest natomiast polecany do mycia i płukania włosów suchych.


Czarny bez, często traktowany jako chwast, może być naturalnym lekarstwem na jesienną depresję i przeziębienie. Warto spróbować... tym bardziej, że trwa sezon na owoce czarnego bzu.

Maliny zawierają wiele cennych dla zdrowia substancji. Są bogatym źródłem witaminy C. Dostarczają także witaminę A, E, K, kwas foliowy oraz witaminy z grupy B. Maliny zawierają dużo potasu i magnezu, korzystnie wpływających na układ nerwowy. Ze względu na zawartość żelaza świeże maliny są zalecane osobom cierpiącym na anemię i niedokrwistość.
Owoce malin zawierają pektyny i kwasy organiczne (jabłkowy, cytrynowy, salicylowy), odpowiedzialne za oczyszczanie organizmu z toksyn. Salicylany obecne w malinach działają jak naturalna aspiryna, natomiast kwas elagowy jest bardzo silnym przeciwutleniaczem, który chroni przed nowotworami.

Kolejnym cennym składnikiem są antocyjany, które neutralizują działanie wolnych rodników, przez co mogą zapobiegać rozwojowi chorób nowotworowych, układu krążenia i przedwczesnemu starzeniu się skóry.

Maliny zawierają błonnik, który poprawia pracę jelit i reguluje procesy przemiany materii. Dieta bogata w błonnik zapobiega nowotworom jelita grubego. Dzięki zawartości łatwo przyswajalnych cukrów prostych: glukozy, fruktozy i sacharozy, maliny dostarczają energii i są bardzo odżywcze.


Działanie prozdrowotne malin:

są doskonałym środkiem przeciwgorączkowym;

działają rozgrzewająco i napotnie;

działają przeciwbakteryjnie i przeciwzapalnie;

wzmacniają układ odpornościowy;

stymulują pracę jelit;

usprawniają przemianę materii;

oczyszczają organizm z toksyn;

neutralizują działanie wolnych rodników;

pomagają w leczeniu anemii;

wspomagają pracę serca i przeciwdziałają miażdżycy;

zmniejszają biegunkę;

łagodzą bóle menstruacyjne;

mają delikatne właściwości rozkurczające;

chronią przed chorobami nowotworowymi.


Liście malin

Liście malin zawierają garbniki, flawonoidy, kwasy organiczne oraz sole mineralne. Z suszonych liści malin przygotowuje się herbatki oraz napary o właściwościach rozgrzewających i antyseptycznych.

Napary łagodzą schorzenia jamy ustnej, gardła i krtani, działają przeciwgorączkowo, skutecznie zmniejszają rozwój bakterii jelitowych i przeciwdziałają biegunkom. Oprócz tego napary z liści są pomocne w łagodzeniu bólów menstruacyjnych, powodują bowiem delikatnie rozkurczenie mięśni gładkich. Malinowe herbatki wykazują właściwości oczyszczające organizm z toksyn i szkodliwych produktów przemiany materii.

Liście malin należy zbierać wiosną i przez całe lato. Powinny być zdrowe, pozbawione plam, młode, ale jednocześnie dobrze wyrośnięte.

Wpływ malin na odchudzanie
Maliny w ostatnim czasie stały się hitem w odchudzaniu. 100 gram malin ma 63 kalorie. Dzięki dużej zawartości błonnika, owoce malin są polecane osobom pragnącym zgubić zbędne kilogramy, a także osobom z syndromem „leniwych jelit”. Błonnik bowiem poprawia perystaltykę jelit, zmniejsza uczucie głodu, oczyszcza przewód pokarmowy z zalegających, niestrawionych resztek pokarmów.

Lekkie działanie przeczyszczające malin usprawnia procesy trawienne i zapobiega zaparciom. Dodatkowo pektyny i kwasy owocowe zawarte w malinach oczyszczą organizm z toksyn.

Maliny to owoce o bardzo wszechstronnym zastosowaniu. Można je jeść na surowo, wykorzystać jako dodatek do deserów, ale można także przygotować z nich przetwory: soki, dżemy, konfitury, nalewki, a nawet zrobić domowe maseczki. Wszystko pachnące, smaczne i zdrowe

Wartości odżywcze czarnej porzeczki

Owoce czarnej porzeczki są doskonałym, naturalnym (a tym samym łatwo przyswajalnym) źródłem licznych witamin i soli mineralnych.

Owoce czarnej porzeczki zawierają:
witaminę C. Czarna porzeczka jest jednym z najcenniejszych źródeł tej witaminy. Pół szklanki owoców czarnej porzeczki pokrywa dzienne zapotrzebowanie na witaminę C;
witaminę P (rutynę), która zwiększa przyswajanie witaminy C, a także działa przeciwstarzeniowo, uszczelnia naczynia krwionośne i poprawia ich przepuszczalność;
witaminy z grupy B, prowitaminę A, witaminę K oraz kwas foliowy;
sole mineralne: magnez, fosfor, potas, wapń, żelazo, cynk, bor, jod;
antocyjany o działaniu przeciwzapalnym. Są także pomocne w leczeniu miażdżycy i w profilaktyce chorób nowotworowych;
pektyny, które neutralizują toksyczne substancje w jelitach. To dzięki pektynom porzeczki świetnie nadają się na przetwory;
błonnik, który reguluje pracę jelit i poprawia procesy trawienne;
kwasy organiczne.
Są małokaloryczne, 100 gram owoców czarnej porzeczki to 60 kalorii.


Lecznicze właściwości czarnej porzeczki:

wzmacnia układ odpornościowy;
zapobiega przeziębieniom;
ma właściwości antybakteryjne i przeciwzapalne;
zmniejsza wytwarzanie wolnych rodników;
zmniejsza ryzyko zachorowań na nowotwory;
pomaga przy schorzeniach reumatycznych i artretyzmie;
wzmacnia serce;
obniża ciśnienie tętnicze;
pomaga w zwalczaniu uczucia zmęczenia;
reguluje pracę układu pokarmowego;
przyspiesza procesy przemiany materii;
ma właściwości moczopędne, dzięki czemu oczyszcza organizm ze szkodliwych produktów przemiany materii;
wzmacnia i uelastycznia naczynia krwionośne;
jest dobrym środkiem przeciw zaparciom;

zapobiega biegunkom.
Do celów leczniczych wykorzystuje się zarówno owoce jak i liście krzewu czarnej porzeczki. Herbatki z liści mają bardzo korzystny wpływ na pracę nerek i przyspieszają wydalanie toksyn z organizmu. Zawartość garbników w liściach porzeczki sprawia, że są one stosowane jako środek przeciwzapalny, ściągający i zapobiegający biegunkom.


Korzystny wpływ czarnych porzeczek na urodę
Witamina C i rutyna zawarte w owocach czarnej porzeczki wzmacniają naczynka krwionośne, witamina E przyspiesza procesy odnowy skóry, polifenole zwalczają wolne rodniki i opóźniają procesy starzenia. Dzięki nim skóra wygląda młodo i zachowuje jędrność. Aby poprawić stan skóry można jeść świeże owoce, ale również przygotowywać z nich maseczki i peelingi.
Warto wiedzieć, że pożądane właściwości mają nie tylko świeże owoce – zachowują je również przetwory z porzeczek.

Aronia [57 kcal/100 g] zawiera dużo witaminy A, B6, C, E, P, PP oraz mikroelementy. Działa uspokajająco i wzmacniająco, a ponadto obniża ciśnienie krwi.

Agrest [41 kcal/ 100 g] jest bogaty w żelazo, wapń, magnez, sód i witaminy A, B1, C i PP. Korzystnie wpływa na przemianę materii, poprawia trawienie i działa przeczyszczająco.

Ananas [52 kcal/100 g] w jego składzie znajduje się duża ilość witaminy C, a także kwasy organiczne oraz związki miedzi i potasu. Wskazany jest przy niestrawności i dla poprawy trawienia. Korzystnie oddziałuje na nerki, serce i naczynia wieńcowe.

Arbuz [30 kcal/100 g] jest źródłem witaminy C. Zapewnia wrażenie sytości. Polecany jest w anemii i dla przyszłych mam. Dodatkowo chroni przed powstaniem kamieni nerkowych.

Awokado [221 kcal/100 g] to źródło witaminy C i E. Owoc ten zawiera również kwas foliowy, potas oraz tłuszcze jednonienasycone, które obniżają poziom cholesterolu we krwi.

Banany [98 kcal/100 g] zawierają witaminy B1, B2, B6, C oraz żelazo, magnez, potas i błonnik. Owoce te nie drażnią układu pokarmowego. Mają działanie moczopędne i zapobiegają wrzodom żołądka.

Brzoskwinie [46 kcal/100 g] bogate są w witaminę B1, B2, B6, C, PP, magnez, wapń i żelazo. Oczyszczają organizm z toksyn i trujących produktów przemiany materii. Mają właściwości przeczyszczające i podnoszą odporność naszego organizmu.

Cytryna [46 kcal/100 g] jest źródłem witaminy C. Chroni nasz organizm przed przeziębieniem, różnego rodzaju wirusami a także przyspiesza procesy gojenia się ran.

Czarne jagody [61 kcal/100 g] zawierają witaminę A, B1, B2, B6, C, PP oraz cenne pierwiastki: miedź, selen, cynk. Są dobrym źródłem kwasu foliowego i zalecane są dla kobiet planujących zajście w ciążę i spodziewających się dziecka. Dodatkowo rozszerzają naczynia wieńcowe, korzystnie wpływają na wzrok, obniżają zawartość cukru we krwi i przeciwdziałają zaparciom.

Czereśnie [60 kcal/100 g] bogate są w witaminy A, C, K, P oraz w potas i pektyny. Oczyszczają organizm z produktów przemiany materii. Zalecane są przy chorobach serca, żołądka i nerek. Zapobiegają tworzeniu się zmarszczek.

Grejpfrut [43 cal/ 100g] zawiera spore ilości witaminy C, E i P. Przyśpiesza przemianę materii, reguluje trawienie i poziom cholesterolu. Przeciwdziała sklerozie i żylakom.

Gruszka [62 kcal/100 g] bogata jest w witaminy A, B1, B2, B6 i C. Ponadto zawiera cenne mikroelementy: sód, wapń, jod, magnez, fosfor i potas. Owoc ten reguluje ciśnienie krwi, pobudza trawienie, likwiduje zaparcia i ma właściwości moczopędne.

Jabłko [57 kcal/100 g] zawiera witaminy B1, B2, C, PP, kwas foliowy, beta karoten, pektyny oraz żelazo, miedź, magnez, potas, cynk, krzem i błonnik Jabłka spełniają wiele zadań: regulują przemianę materii, wzmacniają układ nerwowy i odpornościowy, oczyszczają krew, zapobiegają sklerozie i hamują rozwój nowotworów.

Jeżyny [44 kcal/100 g] to źródło witaminy C i E oraz żelaza i magnezu. Opóźniają proces starzenie się, wpływają korzystnie na proces trawienia, hamują rozwój osteoporozy a także obniżają ciśnienie krwi i gorączkę.

Kiwi [64 kcal/100 g] owoc bogaty w witaminę C, D potas i żelazo. Obniża poziom cholesterolu, ma działanie moczopędnie oraz pobudza wydalanie z organizmu wody i sodu.

Maliny [63 kcal/100 g] zawierają witaminę A, B1, B2, B6, C, E, PP, kwas foliowy, kwas organiczny i sole mineralne: wapń, żelazo, fosfor i miedź. Oczyszczają organizm z toksyn, zwalczają niestrawności i biegunki.


Mandarynki [40 kcal/100 g] są źródłem witaminy A, C, kwasu foliowego, wapnia, żelaza, cynku, magnezu, sodu, potasu i fosforu.


Mango [73 kcal/100 g] zawierają witaminę A, B1, B2, C, PP, wapń, żelazo fosfor, sód i potas. Aktywne substancje zawarte w ekstrakcie z mango, znajdują zastosowanie w produktach do pielęgnacji skóry i włosów ze względu na działanie nawilżające. Przywracają skórze elastyczność i młodzieńczy wygląd.

Marakuja [75 kcal/100 g] źródło witaminy C, wapnia, żelaza, niacyny i kwasu cytrynowego.

Melon [40 kcal/100 g] to bogactwo witaminy A i C oraz potasu. Ma właściwości przeczyszczające i moczopędne. Sok z melona leczy wypryski i łagodzi alergie.

Morele [48 kcal/100 g] dostarczają witaminy A, B, C, PP oraz dużo żelaza, fosforu, potasu, beta-karotenu i błonnika. Chronią przed stresem i nowotworami. Obniżają ciśnienie krwi, przyspieszają trawienie i zapobiegają zmęczeniu.

Nektarynka [48 kcal/100 g] to bogactwo witaminy C, karotyny i kwasu nukleinowego. Ma działanie zasadotwórcze i moczopędne.

Papaja [43 kcal/100 g] to źródło karotenów, witaminy A, B1, B2, B6, C, kwasu cytrynowego i jabłkowego oraz cynku, magnezu, żelaza i potasu. Poprawia metabolizm i jest pomocna przy wzdęciach.

Pomarańcze [46 kcal/100 g] są dobrym źródłem witaminy C, kwasu foliowego, żelaza, tiaminy i błonnika. Obniżają ciśnienie krwi i poziom cholesterolu. Sok z pomarańczy może zastąpić nawet najlepsze toniki. Działą on nawilżająco i odświeżająco.

Porzeczki białe [63 kcal/100 g], porzeczki czerwone [64 kcal/100 g], porzeczki czarne [84 kcal/100 g] to źródła witaminy A, B1, B2, B6, C, E, H, PP, pektyny, kwasów organicznych i soli mineralnych. Porzeczki mają działanie przeciwzapalne. Dodatkowo porzeczki czerwone pobudzają apetyt, mają działanie przeczyszczające i zapobiegają powstawaniu nowotworów. Porzeczki czarne działają moczopędnie i napotnie.

Poziomki [41 kcal/100 g] zawierają dużo witaminy A, B1, B2, B6, C, K oraz śladowe ilości magnezu, boru, glinu, jodu, miedzi i cynku. Owoce te pomagają usuwać toksyczne produkty przemiany materii, koją nerwy, działają moczopędnie i przeciwbiegunkowo.


Rabarbar [18 kcal/100 g] zawiera witaminę B1, B2, B6 i C, a także wapń, potas, magnez i fosfor. Ma on właściwości przeczyszczające oraz dezynfekujące przewód pokarmowy.

Śliwki [70 kcal/100 g] są źródłem witaminy A, B, C, E, H a także błonnika i żelaza. Pobudzają pracę nerek i jelit. Oczyszczają organizm, przeciwdziałają zawałom i korzystnie wpływają na system nerwowy i samopoczucie.

Truskawki [34 kcal/100 g] mają dużo witaminy C, żelaza i kwasu foliowego. Usprawniają przeminę materii, oczyszczają przewód pokarmowy, chronią przed miażdżycą, pomagają zachować gładką skórę i poprawiają nastrój.

Winogrona [70 kcal/100 g] są źródłem witaminy C, błonnika i potasu. Przyśpieszają trawienie, wspomagają pracę nerek i zapobiegają zmęczeniu. Sok z winogron poprawia przemianę materii.

Wiśnia [43 kcal/100 g] zawiera duże ilości pektyny, błonnika, potasu, żelaza, wapnia, jodu, witaminy C i K. Owoce te chronią przed chorobami układu krążenia, stabilizują pracę serca, oczyszczają organizm ze zbędnych produktów przemiany materii, poprawiają apetyt i zapobiegają powstawaniu nowotworów.

Żurawina [53 kcal/100 g] zmniejsza ryzyko zachorowania na choroby naczyń krwionośnych, przeciwdziała chorobom grzybiczym, pomaga w leczeniu przeziębienia i chorób jamy ustnej.

Herbatka z kwiatu lipy2 łyżeczki suszonych kwiatów lipy zalać wrzątkiem, parzyć pod przykryciem przez około 10 minut, przecedzić. Podawać dzieciom kilka razy dziennie gorący lub przy wysokiej gorączce letni napój. Można dodać do niej miód, sok z cytryny, sok malinowy. Lipa ma działanie napotne, wzmacnia odporność i łagodzi kaszel.

Herbatka z kwiatu lipy II
Do szklanki włożyć łyżkę miodu i gotować 10 minut. Dosypać łyżkę kwiatów lipy. Przykryć i odstawić na 10 minut. Przecedzić. Podawać 3 razy dziennie po łyżeczce.