Forum: Infekcje intymne

mam26 lat juz dwa razy poroniłam w szóstym tygidniu ciazy nie umievsobie z tym poradzić

Każda kobieta przeżywa stratę dziecka inaczej. Część pokazuje emocje na zewnątrz, a część stara się je ukryć przed innymi. W przypadku poronienia, zwłaszcza gdy jest to kolejny raz, warto skorzystać z pomocy psychologicznej. Poszukiwanie przyczyny poronień jest długim i wieloetapowym procesem, na każdym kroku przypominającym o stracie ciąży. Dlatego już przed rozpoczęciem badań warto udać sie do psychologa.
Samą diagnostykę poronień powinno się zacząć od wywiadu rodzinnego (wady genetyczne) i analizy pani chorób: między innymi należy wykluczyć niedoczynność tarczycy. Ważnym elementem diagnostyki są badania w kierunku nieprawidłowości budowy narządu rodnego. Kolejnym punktem jest wykonanie badań diagnostycznych w kierunku chorób współwystępujących z poronieniami.
Zespół antyfosfolipidowy jest najważniejszą przyczyną poronień nawracających, w przypadku której znane jest postępowanie lecznicze. W diagnostyce powinno się wykonać oznaczenie antykoagulantu toczniowego, przeciwciał antykardiolipinowe i przeciwko β2-glikoproteinie.
Czynnikiem mogącym wpływać na wystąpienie poronień są zaburzenia genetyczne u rodziców. Jeden z partnerów może być nosicielem zrównoważonej translokacji wzajemnej lub translokacji robertsonowskiej. Są to zaburzenia genetyczne zwykle nie powodujące objawów, jednak komórka rozrodcza takiej osoby może być nieprawidłowa, powodować wadę u zarodka i sprzyjać występowaniu poronień. Diagnostyką zajmują się Poradnie Genetyczne.
Należy również wykluczyć występowanie wrodzonej, jak i nabytej trombofilii (mutacja Leiden czynnika V, niedobory białek C i/lub S oraz antytrombiny III i inne). Trombofilie mogą być przyczyną poronień w następstwie zakrzepicy w krążeniu maciczno-łożyskowym. Pełną diagnostyką chorób sprzyjających występowaniu zakrzepicy u pacjentek z poronieniami nawrotowymi zajmują się pracownie diagnostyczne przy Instytutach Hematologii.

Bardzo ciężko mi tym pisać . Niedawno poroniłam moja pierwszą ciążę w 15 tygodniu jej trwania. Odbyło się to bez konieczności wyłyżeczkowania jamy macicy. Od tego czasu minęło już 8 tygodni z partnerem nie chcemy starać się o kolejne dziecko,chcemy mieć czas,dojść do siebie. Martwi mnie moja szyjka macicy. lekarz nie stwierdził nieprawidłowości. Ostatnio sprawdziłam sama swoją szyjkę i mam wielki dylemat chodzi o jej kształt,zakończenie. Czy zmiana jej kształtu na taki nie wiem kreseczki na końcu jest czymś złym? wczesnej nie było czegoś takiego.Czy lekarz może nie mówić mi całej prawdy?